Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quot homines, tot sententiae; Duo Reges: constructio interrete. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Et quidem, inquit, vehementer errat; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Numquam facies. Deprehensus omnem poenam contemnet. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sullae consulatum? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc non est positum in nostra actione. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas
appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Quid nunc honeste dicit?

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Haeret in salebra.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At hoc in eo M. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam de isto magna dissensio est. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Scrupulum, inquam, abeunti;: Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Qui convenit?: Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur.
Bork: Numquam facies.
Bork: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Itaque Epicurus semper hoc utitur, ut probet voluptatem natura expeti, quod ea voluptas, quae in motu sit, et parvos ad se alliciat et bestias, non illa stabilis, in qua tantum inest nihil dolere.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.